‘વસ્લે-યાર’માં એક ક્ષણ
એવી નડી…
પાણી સડકનું, વસ્ત્રો મારાં,
ટ્રક વડે છાલક ઊડી !
(વસ્લે-યાર = પ્રિયજનનું મિલન)
***
કોને હતી એવી ખબર
પ્રારબ્ધો વાંકા હશે,
છત્રી ખોલી ત્યાં નાનાં મોટાં
સો-બસ્સો કાણાં હશે !
***
કુદરતે પણ ચાલથી
કેવો સતાવ્યો છે મને,
વર્તારો હોય ઉઘાડનો
ત્યારે જ પલાળ્યો છે મને !
***
આખેઆખો કોરેકોરો
સાંગોપાંગ નીસરી ગયો,
પાણી ખૂટ્યું શાવરનું
નાહ્યા વિના નીકળી ગયો !
***
વરસાદ છે, ભૈ આવશે
આવશે તો આવશે જ…
ચેક થોડો છે કે એ
‘બાઉન્સ’ થઈ પાછો જશે ?
***
છાંટા પડ્યા તો
‘ઠંડક થઈ…’
ઝાપટું પડ્યું તો
“હા…. શ !”
ધોધમાર પડ્યો તો
‘પાણી ભરાયાં…’
પછી ના પડ્યો, તો
“બા….ફ !”
કેવી કેવી કવિતાઓ
વર્ષાઋતુમાં થાય છે !
***
ઘમંડ, અહમ્, અભિમાનનું
નિશ્ચિત પતન ત્યાં થાય છે,
જ્યાં 100ની સ્પીડનું બાઈક
અચાનક…
સ્હેજ સ્લીપ થઈ જાય છે !
***
માત્ર મારી જ આંખો
રડી નથી વરસાદમાં,
ભીંતો ઉપર ટીપાં હતાં
ભેજનાં, વરસાદમાં !
***
ઋણ ગયા જનમનું કોઈ
રિઝર્વ બેન્કનું હતું,
પલળી ગઈ દસની નોટ
પણ, ચિલ્લર સાબૂત હતું !
***
ઘૂંટણ સમાણા પાણીમાં
કેવી એ સાહ્યબી હતી,
મોંઘી કારો ફસાઈ ગઈ
મારી સીટ બસમાં હતી !
***
દુનિયાની આ રીત
અવળચંડી લાગે છે,
બંગલાવાળી લોન
વરસાદ માગે છે…
ને, વરસાદવાળા ખેડૂતો
‘લોન’ માગે છે !
***
આભની એકસ્ટ્રા કૃપા છે
મુજ ઉપર ‘કષ્ટમ’…
છત ટપકતી રહે છે
હેલી બંધ થયા પછી !
***
- મન્નુ શેખચલ્લી
Comments
Post a Comment