અમુક જુની કહેવતો એટલી જુની થઈ ગઈ છે કે સાંભળતી વખતે / વાંચતી વખતે એમાં બીજું કંઈ સંભળાતું કે વંચાતું જ નથી !
પરંતુ હવે જરા ધ્યાનથી વાંચો....
***
ખાડો ખોદે... તે પુરે નહીં !
બોલે તેનાં... ‘બોર’ સગાં !
***
‘આપ’ ભલા... તો કેજરીવાલ બૂરા !
બાપ તેવા બેટા.. એવું હોત તો રાહુલબાબા ‘આવા’ હોત ?
***
જ્ઞાની સે જ્ઞાની મિલે... તો ક્યા ઉખાડ લેંગે યાર ?
પહલે ઇસ્તમાલ કરેં... ફિર ધોખા દેં !
ચોર કી દાઢી મેં... શેમ્પુ કરને સે ક્યા મિલેગા ?
***
રાઈના ભાવ રાતે... ‘ઓએલએક્સ’ પર જોવા ના મળે !
મા તે મા... બીજા બધા ડેડીનાં લફરાં !
જ્યાં ન પહોંચે રવિ... ત્યાં પહોંચે સોમ, મંગળ, બુધ !
***
મગનું નામ મરી... પાડો તો આધારકાર્ડ નવું બનાવવું પડે !
શેઠની શીખામણ... એમબીએના કોર્સમાં ના હોય !
***
દિકરી ને ગાય દોરે... તે ડ્રોઈંગ-ટિચર જ હોય !
બે પાડા લડે... એમાં ભેંશ જરૂર બ્યુટિફૂલ હશે !
***
ભસતાં કૂતરાં કરડે નહિ... એવી ચોરોને પહેલેથી ખબર હોય છે !
ગાજ્યા મેહ વરસે નહિં... એવી હવામાન ખાતાને ખબર નથી હોતી !
***
વિશ્વાસે વહાણ ચાલે... તો પછી ડિઝલની શી જરૂર ?
મોરનાં ઈંડા... તો ઢેલનું શું ?
મફતનાં મરી... એવી કોઈ સ્કીમ નથી, ભાઈ !
***
આગ લાગે ત્યારે.... સૌ ‘વિડીયો’ ઉતારે !
જંગલ મેં મોર નાચા.. સબ ને ‘વોટ્સ-એપ’ મેં દેખા !
***
જેને કોઈ ના પહોંચે... એને મોબાઈલનું ‘નેટવર્ક’ પહોંચે !
રાજા, વાજાં ને વાંદરા... લોકો ‘યુ-ટ્યુબ’માં કેવું કેવું જોયા કરે છે !
***
- મન્નુ શેખચલ્લી
Comments
Post a Comment